BAYRAK HİÇBİR ŞEYDİR AMA İNSANLAR HER ŞEY
Bayrak hiçbir şeydir ama insanlar her şey
Bunu söyle ki gökyüzü doğsun
Paylaş ki hatırlansın
Dün’ü ilk doğduğun andaki gibi içine çek
Ki, hatrı kalmasın
Bugün’ü korunaklı bir köşeye al
Ki, kronolojide bas bas bağırsın, filozofça bir tutsaklık
yaşanmasın
Ergani’den bir çocuk 36 katlı kames topunu bomba yerine
16 ciltlik ansiklopedinin
en baş sayfasına atsın
Yarın’ı, çocuğuna vasiyet bırakacağın evladiyelik kurumaz bir
dere olarak belle
Ki, Gobi çölü utansın çoraklığından, hıncahınç umuda akan
suyla çağlasın
Bayrak hiçbir şeydir ama insanlar her şey
Söyle ki, bölmenin sadece meyveli pastadan sonraki neşesi
hatırlansın
Söyle ki, bölmenin sadece sevindirici haber muştulama
esnasında girilen ufacık bir ara olduğu anımsansın
Söyle ki, bölmenin sadece beyni bilime aç 12’lik
delikanlının çarpmaya kardeş işlemlerinden biri olduğu kanıksansın
Çünkü bayrak hiçbir şeydir ama insanlar her şey
Kim ayırır ki kumruyu aşiyanından? Kin ayırır kumruyu sol
yanından.
Senin iki dudağında başlar kem sözler öğütülmeye.
Üretim bandına geçirdiğinde sistematize küfrü
Bu yanlı, uğursuz trafik, beddua değirmenine döner
Ama freni boşalmış nefret bodoslama hepimizin bulunduğu
dükkana dalar
İletişim safında, camlarla filtrelenmiş en safi duygularımız
ezilir tekerlerin altında
Çarpıklığı hülyanın doğusunda arama
Çaresizce aktığında canımdan can alan kan, toprağa
Senin herhangi bir havvadaşına ya da ademdaşına adayamadığın
nekes kanın
Çatırdatıp Bölecek bizi, yılların kağşamış ezberleriyle
Acımızla saat 10 civarında buluşamadığından
yüzeysele olan körkütük aşkından.
Ağladığımda, şaşa kaldığımda, mutlu olduğumda
Ben tüm romantizmiyle ve tüm saçmalığıyla yani tümevarımda
iyi niyetiyle
Sadece insanla kucaklaşabilirim,
Çünkü toprağa sarılsam sımsıkı bağrıma basarak,
Kavuştursam ellerimi arkasında, özlemimi gömerek,
Avuçlarımda ufalanır gider hasletindeki beş paralık
hamasetiyle,
“Ben”in ihtiyacı yaşama kavramına temas etmez
Anlıyor musun?
Bayrak hiçbir şeydir ama insanlar her şey
