Mis gibi projesiz yarınlar

Gereksiz bir yöngü
Gerek yok hiç birine
Biz başa gelelim mesela
İlerici adımlar değil aman ha, burayı iyi belleyin
Tastamam 1000 yıl geriye götüreceğiz kentimizi
İlkel yaşamda başı çekeceğiz
Kurallı, ayrımcı, tepeden bakan sistemi oracıkta eleyeceğiz
Kötü mü? Hep birlikte kendimiz pişirip kendimiz yiyeceğiz

Öyle projeyle yetinmeyeceğiz
Tüm vaatleri dalından keseceğiz
Fotoğrafa da hiç gerek yok üstadım
Zaten sokaklar vesikalık çöp yığınlarının sergisinden geçilmiyor mu?
Her köşe başında bir başka bıyıklı aday arz-ı endam etmiyor mu?

Yüzlerinde 3 santim’e 5 ölçülerinde yapışmış bir samimiyetsizlik
Arkası sanki ozon suyu karıştırılmış da makineye girince rengi atmış Amerikan bezi
Göğümü, bulutumu göstermeyen; güneşimi kovan iki apartman arası çirkinlik

Foto finişte birinci görünmeye uğraşan en demokrat hangimiz yarışmaları
Sloganda ceremesini halkın çekeceği ileri bir tarihe atılmış monotonluk
Mide bulandıran fontta ‘Değişime hazır mısınız’ kasılmaları

Hem sonra bunlardan birisini göz ısırmaz mı şimdilerde?
İşletmesine giden müşterisine ne haltlar yaptığı sabit değil mi arka bahçesinde?
Gözel, sözel, tensel temas’ıyla tüzel kişiliğinden tekliflerle nemalanmasıyla
Gelmedi mi o sinek avlayan kafenin bir köşesinde üzerine hırıltısıyla
Değişen tek şey, kapanına aldığı meskeninde insanın ruhu olmadı mı
İnin cinin bile utanmaktan top oynamadığı bu yerde

O yüzden o gün, evet evet seçim günü!
Gerekir mi bunların yuvarlak hologramlı suratlarına kaşe basmaya
5 sene çöreklenmesi için mühürden mürekkep akıtmaya
Yırtıp atsak ya geleceksizlik ışıldayan ayları şöyle esaslı
Bak o zaman sabahlarımız da aydınlık kalacak
Güneşin huzmeleri kuzey cepheyi bile görecek velhasılı